منم اسیر و پریشان ز یار خود از عبید زاکانی غزل 81

1 منم اسیر و پریشان ز یار خود محروم غریب شهر کسان و ز دیار خود محروم

2 به درد و رنج فرومانده و ز دوا نومید نشسته در غم و از غمگسار خود محروم

3 گزیده صحبت بیگانگان و نااهلان ز قوم و کشور و ایل و تبار خود محروم

4 ز روزگار مرا بهره نیست جز حرمان مباد هیچکس از روزگار خود محروم

5 ز آه سینه بسوزم اگر شوم نفسی ز سیل این مژهٔ سیل بار خود محروم

6 ز هر بدی که به من می‌رسد بتر زان نیست که مانده‌ام ز خداوندگار خود محروم

7 امید هست عبید آنکه عاقبت نشوم ز لطف و رحمت پروردگار خود محروم