1 باشدم خرمی از هر چه درین عالم ازوست از غمش نیز دلم شاد بود کین هم ازوست

2 نبود هیچ تفاوت ز نشاط و غم دهر به وصالم چو نشاط و به فراقم غم ازوست

3 زخم هجرش به دلم مرهم وصلش بر وی خوشم آید که مرا زخم ازو مرهم ازوست

4 جان اگر رفت و غم ودست به جایش بنشست از چه خوشحال نباشم مگر اینم کم ازوست؟

5 نیستم آدمی ارشاد نباشم ز غمش چون غم و شادی انواع بنی آدم ازوست

6 از غم یار ملولم اگرم باده دهد نه ز می خرمیم دان که دلم خرم ازوست

7 فانیا ماتم و سور همه یکسانست ازانک سور در وصلم ازو هجر چو شد ماتم ازوست