پیوسته دلم ز جور خویشان، از شیخ بهایی رباعی 22

1 کردیم دلی را که نبد مصباحش در خانهٔ عزلت، از پی اصلاحش

2 و ز «فر من الخلق» بر آن خانه زدیم قفلی که نساخت قفلگر مفتاحش

1 ایها القلب الحزین المبتلا فی طریق العشق انواع البلا

2 لیکن القلب العشوق الممتحن لا یبالی بالبلایا و المحن

1 ای دل، که ز مدرسه به دیر افتادی وندر صف اهل زهد غیر افتادی

2 الحمد که کار را رساندی تو به جای صد شکر که عاقبت به خیرافتادی