1 پیوسته دلم ز جور خویشان، ریش است وین جور و جفای خلق، از حد بیش است
2 بیگانه به بیگانه، ندارد کاری خویش است که در پی شکست خویش است
1 ای مرکز دایرهٔ امکان وی زبدهٔ عالم کون و مکان
2 تو شاه جواهر ناسوتی خورشید مظاهر لاهوتی
1 دلا! باز این همه افسردگی چیست؟ به عهد گل، چنین پژمردگی چیست؟
2 اگر آزردهای از توبهٔ دوش دگر بتوان شکست، آزردگی چیست؟
1 عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود
2 کارکنان سپهر، بر سر دعوی شدند آنچه بدادند دیر، باز گرفتند زود