پیوسته دلم در غم آن یار گرامیست از قاسم انوار غزل 173

1 پیوسته دلم در غم آن یار گرامیست جان و دل ما مایل آن مجلس سامیست

2 ای دوست، اگر عارف راهی نخوری غم درد دل ایام نصیب دل عامیست

3 چون نام تو در نامه بدیدیم شکفتیم جان و دل ما عاشق آن نامه نامیست

4 هر دل که نشد در طلبش فانی مطلق نه پیر هری باشد و نه احمد جامیست

5 گر ملک دو عالم بتو بخشند، درین راه هان تا نشوی غره که آن مایه خامیست

6 در راه یقین زاهد و عابد همه خامند گر عاشق صادق شوی آن وصف تمامیست

7 قاسم، اگر آن خواجه شد، این میر، چه باشد؟ تو بنده ره باش، که کار تو غلامیست