نیز دانم زنی ثقیل از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 84

1 نیز دانم زنی ثقیل وگران در عزای حسین‌، جامه‌دران

2 خاندانش مقدس و مومن شوی برنا و خود کثرالسن

3 پای‌بند امید و بستهٔ بیم به نعیم بهشت و نار جحیم

4 بوده زایر به کربلا و حرم ننموده رخی به نامحرم

5 شوهری‌ مهربان‌ و خوب و ظریف پاکدامان و گرم‌جوش و حریف

6 با همه زفتی و گرانی زن شوی قانع به مهربانی زن

7 این زن ار لغزشی کند شومست در بر عقل و شرع‌، مذمومست

8 با چنین حال‌، دیو راهزنش کرده جا در میان پیرهنش

9 چادری نیمدار کرده بسر با کنیزی نهاده پای بدر

10 شوی غافل ز کار همخوابه است به گمانش که زن به گرمابه است

11 لیک آن قحبه خفته زیر کسان صبح تا ظهر خورده ...کسان

12 دل‌ ازین‌ روسپی گسیختنی است خونش‌درهرطریقه‌ربختنی‌است