هیهات که باز بوی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 471

1 چشمی دارم همه پر از دیدن دوست با دیده مرا خوشست چون دوست دروست

2 از دیده و دوست فرق کردن نتوان یا اوست درون دیده یا دیده خود اوست

1 یا رب سبب حیات حیوان بفرست وز خون کرم نعمت الوان بفرست

2 از بهر لب تشنهٔ طفلان نبات از سینهٔ ابر شیر باران بفرست

1 گفتی که فلان ز یاد ما خاموشست از بادهٔ عشق دیگری مدهوشست

2 شرمت بادا هنوز خاک در تو از گرمی خون دل من در جوشست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما