سنبل باغ شانه زد گیسو از آشفتهٔ شیرازی غزل 982

1 سنبل باغ شانه زد گیسو دی برون برد رخت و شد یکسو

2 جسته از خواب نرگس بیمار با بنفشه نشسته هم زانو

3 زیر لب خندخند غنچه سحر گفت بس رازهای تو بر تو

4 فاخته باخته دل و از شوق بر سر سرو میزند کوکو

5 قطره زد بسکه ابر مینائی گشت گلزار غیرت مینو

6 بسکه نافه فشاند ابر بهار شد ختا نافه ختن آهو

7 بتماشای شاهدان چمن سرو استاده است بر لب جو

8 عندلیب چمن چو صوفی مست بر گل ناز میزند هوهو

9 لخلخه سا شده هوای چمن بسکه برخاست باد عنبر بو

10 ساقیا خیز و در قدح افکن آنچه در خم نهفته ای و سبو

11 دور نو کن زمی در این دوران تا کنی زخمه های کهنه زنو

12 گلشن ما بود بدشت نجف خیز تا رو کنیم در آن کو