هرچند که نفس درخور شمشیرست از قدسی مشهدی رباعی 71

1 هرچند که نفس درخور شمشیرست از تنگی عقل، طبع او را زیرست

2 افتاد چو خلق را به قحطی سر و کار قدر سگ آسیا فزون از شیر است

3