هرچند از صامت بروجردی کتاب المواد و التاریخ 87

1 تا کی از بخت فرو بسته گره وا نکنی نظر لطف به آوارگی ما نکنی

2 گوییا اسم جدایی نشنیده است دلت ورنه درد دل ما از چه مداوا نکنی

1 ترک دین و دل نمودم ترک جان هم می‌کنم غیر عشقت هر چه باشد ترک آن هم می‌کنم

2 گر تو صیاد منی آزردگی در دام نیست در قفس سیر و صفای گلستان هم می‌کنم

1 دلم دائم ز هجرت خویش را بیمار می‌خواهد ز تیغ بی‌دریغت سینه را افکار می‌خواهد

2 نمی‌خواهم که داغ عارضت از آب و تاب افتد بلی بلبل همیشه رونق گلزار می‌خواهد