1 هر چند که در هستی خود مینگرم معنیم یکی و در هزاران صورم
2 جز خاک نیم ولیکن از غایت لطف آبم که بهر جام برنگی دگرم
1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز
2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز
1 ایدل گرت شناختن راه حق هواست خود را بدان که عارف خود عارف خداست
2 غم ره مده بخویشتن ار وقت خوش نماند زیرا که وقت فوت شد اما خوشی بجاست