مرا چگونه نباشد از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 47

1 مرا چگونه نباشد حضور عیش و فراغ که زخم بر سر زخم است و داغ بر سر داغ

2 مرا چنانکه منم بینی و نگوئی هیچ ازین تغافل جانسوز سخت داغم داغ

3 اگر جگر جگر و دل دلم خورد، شاید که پیش آن گل رعنا، یکیست بلبل و زاغ

4 ملاف هیچ بر عاشقانش از خورشید به آفتاب پرستان چه دم زنی ز چراغ

5 نسیم وصل پریشان و بی‌دماغم کرد نساخت گلخنیان را هوای گلشن داغ

6 کسش نیافت نشان آنکه از تو یافت نشان کسش نیافت سراغ آنکه از تو یافت سراغ

7 دگر بسان رضی عاشقی نخواهی یافت بگردی ار همه ویرانهٔ جهان به چراغ