1 تا کجا رفتار دلجوی تو را دیده است آب کز هوای جلوه ات بر خویش گردیده است آب

2 می کند هر لحظه پیراهن قبا چرخ کبود این قدر بیهوده بر گرداب پیچیده است آب

3 ز دو جانب بسته دامن را به زنجیر کمر از شتاب عمر بس دلسرد گردیده است آب

4 دایماً در بحث کج با بحر میدان می کشد راستی را از زبان موج نشنیده است آب

5 جلوهٔ مستانه دریا را سعیدا شد نصیب در پی آن نازنین از بسکه گردیده است آب