چند خواهم سوخت از حکیم نزاری قهستانی غزل 764

1 چند خواهم سوخت آه از دردِ دل در عذابم سال و ماه از دردِ د ل

2 هر چه کردم قصد آه از دستِ دوست بر نفس بگرفت راه از دردِ دل

3 حالتی دارم که نتوان گفت باز گه ز سوزِ عشق و گاه از دردِ دل

4 سینه ای هم چون تنور از سوزِ عشق رنگِ رویی هم چو کاه از دردِ دل

5 در وجودم می فتد برقِ فراق هم چو آتش در گیاه از دردِ دل

6 گر فرو گریم همه اجزایِ خاک خون شود بی اشتباه از دردِ دل

7 هم مگر صاحب نظر یا بد خبر چون کند در من نگاه از دردِ دل

8 چون منی داند که من چونم ز هول دردِ دل باشد گواه از دردِ دل

9 بر نزاری گر بنالد عیب نیست قصّه بنویسم به شاه از دردِ دل

10 گویم ای دردِ مرا درمان ز تو با تو آوردم پناه از دردِ دل