1 چند نادیده کنی؟ آه! چه دیدی از ما؟ نشنوی زاری ما، وه! چه شنیدی از ما؟

2 آخر، ای آهوی مشکین، چه خطا رفت که تو با همه انس گرفتی و رمیدی از ما؟

3 حیف باشد که چو گل بر کف هر خار نهی دامنی را، که بصد ناز کشیدی از ما

4 کام جان راست ببازار غمت صد تلخی که بیک عشوه شیرین نخریدی از ما

5 بود مقصود تو آزردن ما، شکر خدا که بمقصود دل خویش رسیدی از ما

6 اینک این جان ستم دیده که میخواست دلت اینک آن دل که بجان می طلبیدی از ما

7 ما بمهرت، چو هلالی، دل و جان را بستیم تو بشمشیر جفا مهر بریدی از ما