عرفی شیرازی

چند چو اهل آبرو در پی از عرفی شیرازی مثنوی 142

مثنوی 142 ام از 981 مثنویات

خانه / عرفی شیرازی / مثنویات عرفی شیرازی / مثنوی شماره 142

1 چند چو اهل آبرو در پی آبرو روم زهر ز امتحان خورم در پی آرزو روم

2 شوق سر بریده را بر سردار میبرد این سروصد سرد گر بازم و رو برو روم

3 دست بدست میروم همره لشگر جنون تا بکدام دشت خون پا نهم و فرو روم

عرفی شیرازی

شعر شعر کهن مثنوی عرفی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از عرفی شیرازی

1 پیر کعنان چمنی گوشه ی بیت الحزن است هر کجا بوی گلی باد رساند چمن است

2 هر که از بندگی خویش مرا باز خرد بنده ی اویم اگر زاهد و گر برهمن است

1 جنگ آتش، آشتی آتش، مدارا آتش است خوش سر و کاری از آن بدخو مرا با آتش است

2 باده خواهی باش تا از خم برون آرم، که من آن چه در جام و سبو دارم، مهیا، آتش است

1 خوناب آتشین ز سر من گذشته است وین سیل آتش از جگر من گذشته است

2 مرغ هوای خلدم و تا پر گشوده ام صد تیر غم ز بال و پر من گذشته است

شاعر شعر چند چو اهل آبرو در پی آبرو روم عرفی شیرازی می باشد.

این شعر در قرن 10 سروده شده است.

قالب شعر چند چو اهل آبرو در پی آبرو روم مثنوی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, می‌نوشی است.

شعربعدی

981 / 142

شعرقبلی

بنر