چند چو اهل آبرو در پی از عرفی شیرازی مثنوی 142

آثار عرفی شیرازی

عرفی شیرازی

شعربعدی

981 / 142

شعر قبلی

خانه / آثار عرفی شیرازی / مثنویات عرفی شیرازی / مثنوی شماره 142

1 چند چو اهل آبرو در پی آبرو روم زهر ز امتحان خورم در پی آرزو روم

2 شوق سر بریده را بر سردار میبرد این سروصد سرد گر بازم و رو برو روم

3 دست بدست میروم همره لشگر جنون تا بکدام دشت خون پا نهم و فرو روم

آثار عرفی شیرازی

شعر شعر کهن مثنوی آثار عرفی شیرازی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از عرفی شیرازی

1 هر دم زند هوس به چراغ دگر مرا رسوا کند ز شکوه ی داغ دگر مرا

2 گو بوی گل بسوز دماغم که داده اند از بهر بوی دوست دماغ دگر مرا

1 کوی عشق است این که در هر گام صد عاقل گم است تا قیامت جان فراموش است و این جا دل گم است

2 خود چه راه است این که در صد سال یک منزل نیافت آن که در هر نیم گامش طی صد منزل گم است

1 باز آتش غم دست در آغوش رخس ماست دشنام و طرب قفل گشای نفس ماست

2 جمازه ی ما تا به ره کعبه روان است رقصان همه از ذوق نوای جرس ماست

شعربعدی

981 / 142

شعرقبلی