چند چو اهل آبرو در پی آبرو روم از عرفی مثنوی 142

1 گر می نخورده ای ز منت انفعال چیست ای خون شرم ریخته این رنگ آل چیست

2 کی لازم است باده کشیدن ز جام زر مقصود تو اگر این است، قصور سفال چیست

1 نشاء مخموری ام با مستی مجنون یکی است صد شرابم هست در ساغر کزان ها خون یکی است

2 از فسون عافیت بر می فروزم روی زرد در مزاج من بخار دوزخ و افسون یکی است

1 رو چه می خواهی دلا، ناز استغناست، هست بی وفا تنهاست وارد، رنجش بی جاست، هست

2 ای که گویی با اسیران شیوه های او چه هاست ناز مست و عشوه مست و هر جه آزادست هست