چند دل را به جهان گذران از جویای تبریزی غزل 1047

1 چند دل را به جهان گذران شاد کنی؟ خانه بر رهگذر سیل چه بنیاد کنی؟

2 خانهٔ دل که در او غیر هوا را ره نیست به هوس همچو حبابش ز چه آباد کنی؟

3 پیچ و تاب الم عشق بود جوهر او گر دلت را همه چون بیضهٔ فولاد کنی

4 حلقهٔ دام تفکر شود از قامت او قاف تا قاف جهان صید پریزاد کنی

5 حال دل بسکه خراب است ز تعمیر گذشت به دو پیمانه اش از نو مگر آباد کنی

6 دل بی عشق گرفتار هوس شد جویا کاش در بند غمش آری و آزاد کنی