1 تا کی چو گل از هوا مشوش باشیم؟ چند از پی آبرو در آتش باشیم؟
2 چون جان عزیز ما به دست قدر است تن را به قضا دهیم و دلخوش باشیم
1 زان پیش کاتصال بود خاک و آب، را عشق تو خانه ساخته بود، این خراب را
2 مهر رخت ز آب و گل ما شد آشکار پنهان به گل چگونه کنند آفتاب را؟
1 چشم من گوش خیالت دارد، اما خواب نیست هست جان را، عزم پا بوست ولی، اسباب نیست
2 دیده را هر شب خیالت میشود مهمان، ولی دیده را اسباب مهمان در میان جز آب نیست
1 بیمار غمت را به جز از صبر دوا نیست صبرست دوای من و دردا که مرا نیست
2 از هیچ طرف راه ندارم که ز زلفت بر هیچ طرف نیست که دامی ز بلا نیست