تا کی چو گل از هوا مشوش از سلمان ساوجی رباعی 101

1 ره، خرابات است و درد سالخورده، پیر ما کس نمی‌داند به غیر از پیر ما، تدبیر ما

2 خاک را از خاصیت اکسیر اگر، زر می‌کند ساقیا می‌ده، که ما، خاکیم و می، اکسیر ما

1 عاشق سرمست را، با دین و دنیا کار نیست کعبه صاحب‌دلان، جز خانه خمار نیست

2 روی زرد عاشقان، چون می‌شود گلگون به می گر خم خمار را رنگی ز لعل یار نیست

1 شب فراق تو را روز وصل، پیدا نیست عجب شبی، که در آن شب، امید فردا نیست

2 تطاول سر زلف تو و شبان دراز چه داند، آنکه گرفتار بند و سودا نیست