تا کی ز میان؟ کناره از اوحدی مراغه‌ای رباعی 137

1 مرا سر بلندی ز سودای اوست سری دوست دارم که در پای اوست

2 مزاج دلم گرم از آن می‌شود که بر مهر روی دلارای اوست

1 ای پرتو روح‌القدس تابان ز رخسار شما نور مسیحا در خم زلف چو زنار شما

2 هم لفظتان انجیل خوان، هم لهجتان داودسان سر حواریون نهان در بحر گفتار شما

1 آنکه رخ عاشقان خاک کف پای اوست با رخ او جان ما، در دل ما جای اوست

2 او همه نورست، از آن شد همه چشمی برو او همه جانست، از آن در همه دل جای اوست