تا به کی خاطر من واله و شیدا از قاسم انوار غزل 252

1 تا به کی خاطر من واله و شیدا باشد؟ در بیابان غمت بی سر و بی پا باشد؟

2 در بیابان تمنای تو صد جان بجویست راه عشقست که بی میل و محابا باشد

3 دل ما طالب حسنست، چه شاید گفتن؟ حسن عشقست که او احسن حسنا باشد

4 رو مگردان تو ازین عشق،که این عشق خدا نا گزیریست که اندر همه اشیا باشد

5 روز محشر،که سراز خاک لحد بردارم جان و دل را هوس عشق و تولا باشد

6 گر ترا صفوت جان هست،به انصاف بگو: عشق و مستوری و مستی چه تمناباشد؟

7 عقل اگر علت اولی بود از قول حکیم عشق اولیست که او علت اولا باشد

8 جان شیرین به همه حال بباید دادن خاصه با درد تو،کانا حسن و اولا باشد

9 گفتم: از عشق چه راهست به عقل؟ای دل و دین گفت: قاسم، ز ثری تا به ثریا باشد