تا کی ز فراق دوست فریاد از قطران تبریزی رباعی 87

1 شد ز فر ماه فروردین جهان فردوس وار باغها دیبا سلب شد شاخها مرجان نگار

2 صد هزاران فرش رنگینست در هر بوستان صد هزاران شمع رخشانست در کوهسار

1 نگار کرد رخ من بخون دیده نگار کنار کرد بیکبارگی مرا ز کنار

2 من از جدائی آن دلبر فریشته خوی ز خورد و خواب جدا مانده ام فریشته وار