تا کی از دست تو خونابه خورم؟ از عراقی غزل 171

1 تا کی از دست تو خونابه خورم؟ رحمتی، کز غم خون شد جگرم

2 لحظه لحظه بترم، دور از تو دم به دم از غم تو زارترم

3 نه همانا که درین واقعه من از کف انده تو جان ببرم

4 چه شود گر بگذری تا من چون سگان بر سر کویت گذرم؟

5 آمدم بر درت از دوستیت دشمن آسا مکن از در، بدرم

6 دم به دم گرد درت خواهم گشت تا مگر بر رخت افتد نظرم

7 خود چنین غرقه به خون در، که منم کی توانم که به رویت نگرم؟

8 تا من از خاک درت دور شدم نامد از تو که بپرسی خبرم؟

9 کرمت نیز نگفت از سر لطف که: غم کار عراقی بخورم