تا کی آخر خاطر اندر بند از سلمان ساوجی غزل 308

1 رفیقان! کاروان، امشب، روان است دل مسکین من، با کاروان است

2 زمام اختیار، از دست ما رفت زمام اکنون، بدست ساروان است

1 می‌کشم دردی که درمانیش، نیست می‌روم راهی که پایانیش نیست

2 هر که در خم خانه عشق تو بار یافت برگ هیچ بستانیش نیست

1 شب فراق تو را روز وصل، پیدا نیست عجب شبی، که در آن شب، امید فردا نیست

2 تطاول سر زلف تو و شبان دراز چه داند، آنکه گرفتار بند و سودا نیست