1 تا کی توان ز عمر، فریب سراب خورد؟ باید نهاد لب به لب تیغ و آب خورد

2 پیمانهٔ نگاه تو از ما اثر نهشت این طرفه مجلسی ست که ما را شراب خورد

3 کوته تر است از نگه نارسای ما دور از تو بس که رشتهٔ جان پیج و تاب خورد

4 بر هر چه تافت نور محبّت صفا گرفت پاک است هر زمین نجس، کآفتاب خورد

5 عشق از ازل بلای دل و جان بود حزین آتش غریب نیست که خون کباب خورد