با یار رقیب می پرستی از مشتاق اصفهانی رباعی 219

1 کاش بیرون فتد از سینه دل زار مرا کشت نالیدن این مرغ گرفتار مرا

2 بی‌بقا شادی وصل تو و دانم که ز پی آرد این خنده کم گریه بسیار مرا

1 ای باد بگو آن شه رعنا پسران را سر خیل بتان خسرو زرّین‌کمران را

2 ناخن زن داغ دل ارباب محبت صیقل‌گر آئینه صاحب‌نظران را

1 آنکه با من همنشین در عشق جانان من است کیست غیر از دل که آنهم دشمن جان من است

2 نیست با کم از سیه بختی که داغ عشق او روز و شب مهر منیر و ماه تابان من است