تا چند می و ساغر از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 769

1 درد دل از حد گذشت و یار نداند دل همه غم گشت و غمگسار نداند

2 شد ز ضعیفی تنم چنان که گر او را گیری صد بار در کنار نداند

1 سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد صبا چراغ گل از شمع روز واگیرد

2 بگرید ابر بهاری و غنچه از سر لطف سرشک او همه در دامن قبا گیرد

1 دل بدان دلنواز خواهم داد جان بشمع طراز خواهم داد

2 پس ازین من بدست عشق و هوس مالش حرص و از خواهم داد