تا کی زنی ز مشک سیه بر زره گره از امامی هروی غزل 17

1 تا کی زنی ز مشک سیه بر زره گره تا چند ماهرا کشی اندر خم زره

2 ماهی، باختیار، چو ماهی زره مپوش روباز کن ز حلقه مشکین زره گره

3 گردم زند ز زلف تو اندر بر بتان عنبر که هستم از خم آن طره مشتبه

4 بگشا شکنج زلف که با یاد بوی او خاک ره از شمامه ی عنبر به است به

5 گر شادیت ز مرگ امامی است، زنده کرد او را مدیح خواجه تو خوشباش و برمجه