حور و فرشته خواندمت از آشفتهٔ شیرازی غزل 1225

1 حور و فرشته خواندمت الحق که قابلی نبود روا که گویمت از آب یا گلی

2 درمان درد وعین شفا نور دیده ای قوت روان و قوت جان راحت دلی

3 کی از نظر روی که بخاطر مصوری چون آینه زهر طرفم در مقابلی

4 عمان حسن را بصفائی در خوشاب غرق محیط عشق تو را نیست ساحلی

5 گر بگذری بطوف حرم پارسی بتا شیخ حرم ززلف تو بندد حمایلی

6 شکرلبان گدا و تو خود خسرو زمان فرهاد تست هر بت شیرین شمایلی

7 ورنه فلک ستاره تو چون مهر خاوری در یک قبیله لیلی و میر قبایلی

8 خوبان چو انبیاء و بحجة کتاب حسن فرقان صفت تو ناسخ حکیم اوایلی

9 غیر از فضیلت رخ نیکوی تو نبود هر جا نوشته اند کتاب فضایلی

10 زاهد دو چشم برعمل و ما بعفو تو تا زین دو را کدام برحمت تو مایلی

11 آشفته را که سلسله جنبان عشق تست جز زلف تو نزیبد بر ما سلاسلی

12 مجنون شو و بخیمه لیلا طواف کن جز مدح مرتضی نکنی ای که غافلی