شهید داغ تو فردا ز گل چو لاله برآید از جامی غزل 218

1 شهید داغ تو فردا ز گل چو لاله برآید ز شوق باده لعلت به کف پیاله برآید

2 چو ذکر لذت تیغت رسد به خاک شهیدان فغان ز جان شهید هزار ساله برآید

3 قلم به وصف بتان گر دوصد رساله نویسد نخست نام تو از صدر هر رساله برآید

4 رساند نامه تو پیک لیک کار گدایان کجا ز خوان نوالت به یک نواله برآید

5 چو کام دل ز تو خواهم حواله با لب خود کن که کام عاشق بیدل ازین حواله برآید

6 چو بید بر سر تو لرزم ای نهال جوانی چو ز آه سرد سرشکم به شکل ژاله برآید

7 ز داغ هجر تو نالان چو جامی اشک فشاند ز خاک لاله بروید ز لاله ناله برآید