1 ز داغ عشق چون خورشید، دارم چتر شاهی را سر ژولیدهام برد از میان، صاحب کلاهی را

2 به دنیا از فلک سایی، سرم هرگز فرو ناید گدایی می شمارد همّت من، پادشاهی را

3 به زیر تیغ او چشم از رخش پوشیده می دارم که ترسم حیرت از یادم برد، عاجز نگاهی را

4 حبابش می شود از شوخ چشمی، چهره با داغم اگر در بحر شوید، دامن بختم، سیاهی را

5 حزین ، از مهر نبود ذرّه ام را پرتو منّت ز فیض عشق دارم کیمیای رنگ کاهی را