خورد بر یک جایگه روزی بلال
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 خورد بر یک جایگه روزی بلال بر تن باریک صد چوب و دوال
2 خون روان شد زو ز چوب بی‌عدد هم چنان می‌گفت احد می‌گفت احد
3 گر شود در پای خاری ناگهت حب و بغض کس نماند در رهت
4 آنک او در دست خاری مبتلاست زو تصرف در چنان قومی خطاست
5 چون چنان بودند ایشان تو چنین چند خواهی بود حیران تو چنین
6 از زفافت بت پرستان رسته‌اند وز زبان تو صحابه خسته‌اند
7 در فضولی می‌کنی دیوان سیاه گوی بردی گر زفان داری نگاه
دیدگاه‌ها **