وصالش دمی گر شود از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 59

رضی‌الدین آرتیمانی

شعربعدی

233 / 59

شعر قبلی

خانه / رضی‌الدین آرتیمانی / غزلیات رضی‌الدین آرتیمانی / غزل شماره 59

1 وصالش دمی گر شود حاصلم چو نو دولتان بر نتابد دلم

2 که دارد حریفان نشانم دهید طلسمی که بگشاید این مشکلم

3 نه آتش قبولم نمود و نه خاک چه کردند یا رب در آب و گلم

4 رضی سان چه باک ار ندارم خرد که من در جنون مرشد کاملم

رضی‌الدین آرتیمانی

شعر شعر کهن غزل رضی‌الدین آرتیمانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از رضی‌الدین آرتیمانی

1 نقابی بر افکن ز پی امتحان را که تا بینی از جان لبالب جهان را

2 چو در جلوه آیی بدین شوخ و شنگی برقص اندر آری زمین و زمان را

1 ناصح چکنی زبانم از پندم مبند یکبار بیا ببین در آن سرو بلند

2 گر چشم ز روی او توانی برداشت من نیز دل از غمش توانم بر کند

1 ما دیدن عیش تو مدام انگاریم زهر غم تو لذت کام انگاریم

2 ما آب خضر بی تو حرام انگاریم یا زلف و رخ تو، صبح و شام انگاریم

شعربعدی

233 / 59

شعرقبلی