وصالش دمی گر شود از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 59

1 ای آنکه به دل تخم امل را کشتی بگذر ز همه که خود بخواهی هشتی

2 تا ذره‌ای از نام و نشانت بر جاست آویختی و سوختی و برگشتی

1 نمیدانی تو رسم دوست داری نمیدانم که با جانم چه داری

2 مگو پیمان و عهدم استوار است که در پیمان شکستن استواری