1 الهی ره نما سوی خود این مدهوش غافل را ز دردت جامه زیب داغ چون طاووس کن دل را

2 برد بی‌طاقتی از عالم هستی برون دل را تپیدن بال پرواز است مرغ نیم بسمل را

1 سینهٔ صد چاک مانند قفس داریم ما نالهٔ پهلو شکافی چون جرس داریم ما

2 رازدار عشق را نبود مجال دم زدن بخیه بر زخم دل از تار نفس داریم ما

1 گشت از اندیشهٔ آن ترک ستم مشرب ما همچو تبخال گره بر لب ما مطلب ما

2 سوز عشق از سر ما تا دم آخر نرود استخوانی شده چون شمع ز داغت تب ما