اسم از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 95

اسم شریفش قاضی نوراللّه و از کمالات صوری و معنوی آگاه. به وفور فضایل و خصایل نفسانی و روحانی معروف و به صفت تحقیق و معرفت موصوف. کتاب مجالس المؤمنین بر فضیلت وی گواهی است امین. در دولت اکبر شاه قاضی القضاة مملکت هندوستان و مرجع دشمنان و دوستان می‌بود. بالاخره در عهد جهانگیر شاه به سبب تعصب مذهب به ضرب دِرّهٔ خاردار به جوار ابرار شتافت. مدت عمرش هفتاد سال و طریقهٔ نوربخشیه داشته. این چند بیت از ایشان است: ,

2 عشق تو نهالیست که خواری ثمر اوست من خاری از آن بادیه‌ام کاین شجرِ اوست

3 بر مائدهٔ عشق اگر روزه گشایی هشدار که صد گونه بلا ماحضر اوست

4 وه کاین شب هجران تو بر ما چه دراز است گویی که مگر صبح قیامت سحر اوست

5 فرهاد صفت این همه جان کندن نوری در کوهِ ملامت به هوای کمر اوست

6 ای درسر زلف تو صد فتنه به خواب اندر درعشق تو خواب من نقشی است بر آب اندر

7 در شرع محبت زان فضل است تیمم را کزدامن پاکان هست گردی به تراب اندر