نامش از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 70

نامش ضیاءالدّین و چون سلسله نسبش به حضرت سلمان فارسی- رضی اللّه عنه- می‌رسد، بدین مناسبت فارسی تخلص کرده. فاضلی بلندپایه و حکیمی گرانمایه است. شرحی بر محصول فخرالدّین رازی نوشته. معاصر سلطان محمد ایلدگز بوده و امورات شرعیه بخارا را رتق و فتق می‌نموده. در سنهٔ ۶۲۲ در هرات وفات یافت. این ابیات از اوست: ,

2 روز ندانم چگونه شب کند آن کس کز تو امید شب وصال ندارد

3 گفتا بهای بوس من آمدهزار جان این هم ز لطف اوست که چندین بها نکرد

4 آتشین باد مرا بستر اگر بی یادت می‌نهم هیچ شب از عشق تو سر بر بالین

5 گفتی ز درد من نگرستی و برحقی فرق است از فشاندن خون تا گریستن