اسمش از رضاقلی خان هدایت تذکرهٔ ریاض العارفین 140

اسمش شیخ مکهّن و از مشایخ دهلی. اصلش از مضافات صوبهٔ شاه جهان آباد بوده. وجودش در عهد سلطنت اکبرشاه و جهانگیر از مکمنِ غیب ظهور نموده. مجموعهٔ فرخنده خصالی و صاحب پایهٔ عالی بوده. این دو رباعی را از وی قلمی نمود: ,

2 آن کس که به عشق، بسته پیمانِ درست در کفر نهان ساخته ایمانِ درست

3 دارد به خلاف روش بوالهوسان صد پاره دلی زیر گریبان درست

4 از سینه غبار غم نمی‌باید شست وز دل رقمِ الم نمی‌باید شست

5 پایی که به راه عشق شد خاک آلود از آب حیات هم نمی‌باید شست