اسمش سید محمد، ملقب به جامه باف. اصلش از تربت حیدریه. چون اغلب اشعارش رباعی است به میر رباعی مشهور شده. به هندوستان رفته فوت گردید و کان ذلک فی سنهٔ ۹۷۳. غرض، از فضلای عهد خود بوده و حکیمانه حرکت می‌نموده. این چند رباعی از اوست: ,

2 فانی شو و اقلیم بقا آر به دست در دوست کسی رسید کز خویش برست

3 از هستی خویش بود سرگشته حباب آن لحظه که نیست شد به دریا پیوست

4 کردیم به بزم دیده چون شمع مقام بردیم به سر عمر در اندیشهٔ خام

5 چون شمع تمام گشت می‌میرد و ما افسوس که مردیم و نگشتیم تمام

6 بر صفحهٔ هستی چو قلم می‌گذریم حرف غم خود کرده رقم می‌گذریم

7 زین بحرپرآشوب که بی پایان است پیوسته چو موج از پی هم می‌گذریم