اسمش علیرضا و از طایفهٔ ذوالعلا. موطنش قلعهٔ عسکر در بردسیر مِنْبلوکات کرمان و مرید العارف باللّه رونق علی شاه بود و فقیر او را ملاقات نمود و این رباعیات از اوست: ,

2 یاری که به نیرنگ و فسون مشهور است وز دیدهٔ اهل حس رخش مستور است

3 کوران نشناسند جمالش ورنه صاحب نظران را همه جا منظور است

4 مست می عشق تو ز کس بیمش نیست بیهوشِ تو از میر و عسس بیمش نیست

5 آن را که هوای لعل شیرین کس است از شورش و غوغای مگس بیمش نیست