نام خویش را، خویشکاری خویش به‌مهل‌. (‌یعنی به مناسبت نام از بهار منظومه‌ 99

1 امیر مشرق امروز عرض لشکرکرد زمین ز لشکر خود عرضگاه محشرکرد

2 چو خنگ دولت اوپای بر زمین بنهاد سنان رایت او سر ز آسمان برکرد

1 شکست دستی کز خامه بی‌نگار آورد نگارها ز سرکلک زرنگار آورد

2 شکست دستی کاندر پرند روم و طراز هزار سحر مبین هردم آشکار آورد

1 تن زنده والا به ورزندگی است که ورزندگی مایهٔ زندگی است

2 به ورزش گرای وسرافراز باش که فرجام سستی سرافکندگی است