1 خطش از ریحان طرازی بر گل سوری کشید نرگس از مستی چشمش رنج مخموری کشید

2 از می عشقش برندی و بقلاشی فتاد هر که روزی در جهان نامی بمستوری کشید

3 بر سر سرو سهی تا گل ببار آمد ترا غنچه دلها چو نرگس از تو رنجوری کشید

4 پسته شکر فشانت بسکه شیرینکار شد رخ ز شرمش انگبین در ستر مسروری کشید

5 تا خراب آباد دل را عشق تو معمار شد عقل کاستادی نمودی بار مزدوری کشید

6 از دلم شاکر نگشتی تا نشد خون در غمت شکر ایزد را که سعی دل بمشکوری کشید

7 کو شب وصلی که تا ابن یمین در بندگیت عرضه دارد آنچه دل از درد مهجوری کشید