جفاهای نگاهش ظاهر از لب های خندان از سعیدا غزل 105

1 مصور چون به تصویر آورد موی میانش را چسان خواهد کشیدن با قلم مد بیانش را

2 دلم پیوسته از چین دو ابرویش حذر دارد که نتواند کشیدن غیر صانع کس کمانش را

1 سودم به خاک پایش روی نیاز خود را فارغ شدم ز دنیا کردم نماز خود را

2 هرگز نمی کند شمع دیگر چراغ روشن پروانه گر نماید سوز و گداز خود را

1 گل مست و بلبلان شاد امروز روز خوبی است ساقی بشارتت باد امروز روز خوبی است

2 زنجیرهای فولاد گشت آب از دم گل سرو سهی شد آزاد امروز روز خوبی است