گل کز رخ او خجل فرو میماند از عبید زاکانی رباعی 10

1 حال خود بس تباه می‌بینم نامهٔ دل سیاه می‌بینم

2 یوسف روح را ز شومی نفس مانده در قعر چاه می‌بینم

1 نه بر هرخان و خاقان می‌برم رشک نه بر هر میر و سلطان می‌برم رشک

2 نه دارم چشم بر گنجور و دستور نه بر گنج فراوان می‌برم رشک

1 دگر برون شدنم زین دیار ممکن نیست دگر غریبیم از کوی یار ممکن نیست

2 مرا از آن لب شیرین و زلف عارض تو شکیب و طاقت و صبر و قرار ممکن نیست