گل کز رخ او خجل فرو میماند از عبید زاکانی رباعی 10

1 یارب از کرده به لطف تو پناه آوردیم به امید کرمت روی به راه آوردیم

2 بر سر نفس بدآموز که شیطان رهست از ندامت حشر از تو به سپاه آوردیم

1 هرگز دلم ز کوی تو جائی دگر نرفت یکدم خیال روی توام از نظر نرفت

2 جان رفت و اشتیاق تو از جان بدر نشد سر رفت و آرزوی تو از سر بدر نرفت

1 باد صبا جیب سمن برگشاد غلغل بلبل به چمن در فتاد

2 زنده کند مردهٔ صد ساله را باد چو بر گل گذرد بامداد