کمال خجندی

چشمش را عقل و مبه و جان زد از کمال خجندی غزل 381

غزل 381 ام از 1252 غزلیات

خانه / کمال خجندی / غزلیات کمال خجندی / غزل شماره 381

1 چشمش را عقل و مبه و جان زد این دزد هزار کاروان زد

2 هر نیر بلا که سوی دلها از غمزه کشید بر نشان زد

3 خاک در او چو دیده دریافت اشک آمد و سر بر آستان زد

4 مه کرد شبی طواف آن گوی صد چرخ دگر به ذوق آن زد

5 در پوزه دستبوس کردم دستم بگرفت و بر دهان زد

6 شد خسته ز لطف آن بناگوش هرگه در گوش او برآنه زد

7 در شد سخن کمال و زد لاف لاف از سخن چو در توان زد

کمال خجندی

شعر شعر کهن غزل کمال خجندی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از کمال خجندی

1 بی غمت شاد مباد این دل غم پرور ما غمخور ای دل که بجز غم نبود در خور ما

2 دردمندیم و خبر می دهد از سوز درون دهن خشک و لب تشنه و چشم تر ما

1 آن رخ از مه خجسته فال تراست لب ز کوثر بی زلال تر است

2 زان سر زلف چون پر طاوس مرغ جانم شکسته بال نر است

1 بگذار در آن کوی من اشک فشان را تا دیده دهد آب گل و سرو روان را

2 مپسند بران رخ که فتد سایه گلبرگ گلبرگ تحمل نکند بار گران را

شاعر شعر چشمش را عقل و مبه و جان زد کمال خجندی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر چشمش را عقل و مبه و جان زد غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, مرگ قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, غمگین, مرگ است.

شعربعدی

1252 / 381

شعرقبلی

بنر