چشم مستش اگر از خواب گران از فروغی بسطامی غزل 195

1 چشم مستش اگر از خواب گران برخیزد ای بسا فتنه که در دور زمان برخیزد

2 از پی جلوه گر آن سرو روان برخیزد دل به عذر قدمش از سر جان برخیزد

3 عجبی نیست که در صحبت آن تازه جوان پیر بنشیند و آن گاه جوان برخیزد

4 ضعفم از پای درانداخت خدایا مپسند که ز کویش تن بی تاب و توان برخیزد

5 ترسم افزونی صیدی که در این صیدگه است نگذارد که خدنگش ز کمان برخیزد

6 خون به پیمانه کشی مغبچگان بنشینند کس نیارد ز در دیر مغان برخیزد

7 با کمان خانهٔ ابرو گذر انداز به شهر کز دم تیر تو شهری به امان برخیزد

8 گر بدین پستهٔ خندان به چمن بنشینی غنچه از شاخ به صد آه و فغان برخیزد

9 گر پس از مرگ قدم بر سر خاکم بنهی استخوانم ز لحد رقص‌کنان برخیزد

10 آخر ای سرو خرامنده، فروغی تا چند از سر راه تو حسرت نگران برخیزد