1 فروغ او به بزم باغ و راغ است گل از صهبای او روشن ایاغ است
2 شب کس در جهان تاریک نگذاشت که در هر دل ز داغ او چراغ است
1 دلا نارائی پروانه تا کی نگیری شیوهٔ مردانه تا کی
2 یکی خود را به سوز خویشتن سوز طواف آتش بیگانه تا کی
1 زمین خاک در میخانهٔ ما فلک یک گردش پیمانهٔ ما
2 حدیث سوز و ساز ما دراز است جهان دیباچه افسانه ما
1 عجم بحریست ناپیدا کناری که در وی گوهر الماس رنگ است
2 ولیکن من نرانم کشتی خویش به دریائی که موجش بی نهنگ است
1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران
2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران