دریغ و درد که از محفل جهان چون شمع
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 دریغ و درد که از محفل جهان چون شمع بچشم اشک‌فشان رفت میرزااحمد
2 ز شوق صحبت روحانیان ز عالم تن بسوی عالم جان رفت میرزااحمد
3 ازاین چمن شد و مرغان بناله می‌گویند فغان که رفت و جوان رفت میرزااحمد
4 چو زد بهم پروبال و بآشیانه قدس ز دامگاه جهان رفت میرزااحمد
5 نوشت ازپی تاریخ رحلتش مشتاق که از جهان بجنان رفت میرزااحمد
ادامه توضیحات شاعر