دریغ و درد که در عین از ملک‌الشعرا بهار قطعه 528

1 دریغ و درد که در عین نیکخواهی و مهر نهفت رخ ز رفیقان نیکخواه‌، امین

2 دریغ و آه که در نیم‌شب به مرگ فجا رسید روز حیاتش به شامگاه، امین

3 جدا شد از بر یاران به نیمه‌راه حیات نبود اگرچه ز یاران نیمه‌راه‌، امین

4 امین تجار آن سید ستوده که بود تمام عمر به نزد گدا و شاه‌، امین

5 پناه خلق‌، سر خاندان‌، حبیب‌الله غنوده در کنف رحمت اله‌، امین

6 نبرده بود ز راهش چو خواجگان دگر غرور دولت و سودای مال و جاه‌، امین

7 بعین عزّ و غنا می‌توان شدن درویش گر این سخن نپذیری بود گواه‌، امین

8 به روز حادثه داد امتحان بسی‌، که کند پی دفاع وطن کار صد سپاه‌، امین

9 ز جان‌ و مال‌ و کسان‌ جمله‌ دست‌ شست‌ و برفت‌ زمان هجرت و آن دورهٔ سیاه‌، امین

10 ز حبس و نفی نرنجید و راه کج نگرفت که صدق و راستیش بود تکیه‌گاه، امین

11 شمار سال وفاتش یکی ز یاران خواست بهار غمزده گفتا: «‌دریغ و آه امین‌»