1 دریغ باشد ازین چار سوی کون و فساد برون رویم، نبرده متاع خود بمراد

2 تو شاهد دو جهانی، اگر شوی واقف ز حسن خویش نگر هم بحسن استعداد

3 وقوف نیست کسی را ز نقد هر دو جهان مگر که عرضه کند نقد خویش برنقاد

4 درین دیار چه آموختی زدانش دل؟ درین مدار چه اندوختی برای رشاد؟

5 مرید باش، کزین جا رسید هر که رسید زآستان ارادت بر آسمان مراد

6 بیا و ترک هوس کن بعاشقان پیوند اگر چه راه مخوفست،هر چه باداباد!

7 همیشه حال دل قاسمی چنین بودست بدرد او متنعم، بعشق او دلشاد