1 پا بر سر خم نهاده مستان بنگر بغرور می پرستان

2 مطرب بهوای تو نواسنج یا بر سر گل هزار دستان

3 ای پنجه و ساعد نگارین خون دل ما خوری بدستان

4 بگشا بسخن دهان شیرین تا بزم کنی تو شکرستان

5 این حکمت و عقل از که آموخت طفلی که نرفته در دبستان

6 گوئی که بشهد دانه آمیخت آن شیر که خورده ای زپستان

7 از غمزه کافر و خط زلف رخساره نموده کافرستان

8 از کاخ ببوستان بکش رخت تا رقص کند سرو بستان

9 آشفته نخواست جلوه طور تا شمع تو دید در شبستان

10 مائیم و نوای عشق حیدر بلبل بنواست در گلستان

11 از بیشه عشق برحذر باش شیر است بسی در این نیستان