دیده از فیض تو پریخانه از جویای تبریزی غزل 189

1 دیده از فیض تو پریخانه شده است نکته از جوش تماشای تو دیوانه شده است

2 می پرستان همه وارسته ز بند خویشند خط آزادی دلها خط پیمانه شده است

3 نرسیدی دمی ای بخت به فریاد دلم بهر خواب تو مگر ناله ام افسانه شده است

4 در هوای طلب وصل تو ای شمع نگاه نفس سوخته خاکستر پروانه شده است

5 شوخ طبعان چو سویدا به دلت جای دهند بسکه جویا سخنکهای تو رندانه شده است