1 بر آب دیده چون سروش نشانم روانش جان چو گل بر سر نشانم

2 چه کردم جز وفاداری که دایم ز جان زهر فراقت را چشانم

3 نگارینا خبر داری که هر دم برد خیل خیالت مو کشانم

4 خیالت گر شبی مهمانم آید به جان تو که بر چشمش نشانم

5 ز تاب آتش هجرت جهان سوخت مگر زآب وصالت وانشانم

6 اگر پای سگ کوی تو بوسم نیاید در نظر گردن کشانم

7 ز دامانش ندارم دست امّید دلا تا در جهان باشد نشانم